حسن دلیری؛ نادر مهرگان
چکیده
در سال‌های اخیر مفهوم توسعه پایدار شهری یکی از مهم‌ترین مفاهیم مشترک در میان حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و جغرافیا بوده است. شاخص جای پای اکولوژیک یکی از روش‌های اندازه‌گیری میزان توسعه پایدار در مناطق جغرافیایی می‌باشد. در این مقاله با استفاده از شاخص جای پای اکولوژیک به بررسی پایداری توسعه در استان‌های خراسان پرداخته شده است. ...
بیشتر
در سال‌های اخیر مفهوم توسعه پایدار شهری یکی از مهم‌ترین مفاهیم مشترک در میان حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و جغرافیا بوده است. شاخص جای پای اکولوژیک یکی از روش‌های اندازه‌گیری میزان توسعه پایدار در مناطق جغرافیایی می‌باشد. در این مقاله با استفاده از شاخص جای پای اکولوژیک به بررسی پایداری توسعه در استان‌های خراسان پرداخته شده است. نتایج مطالعه نشان میدهد ساکنان استان خراسان شمالی با مقدار 9704/1 هکتار دارای کمترین جای پای اکولوژیک و ساکنان استان خراسان جنوبی با مقدار 1699/2 سرانه هکتار دارای بالاترین جای پای اکولوژیک در میان استان‌های مورد مطالعه هستند. علاوه بر این هر یک از ساکنان استان خراسان رضوی با کسری اکولوژیک بهاندازه 1404/1 هکتار ناپایدارترین استان در میان استان‌های مورد مطالعه بوده و ساکنان استان خراسان شمالی با کسری اکولوژیک بهاندازه 7642/0 سرانه هکتار پایدارترین استان از لحاظ اکولوژیک در میان استان‌های مورد مطالعه میباشند.
کلیدواژه ها: جای پای اکولوژیک، خراسان شمالی، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، ظرفیت زیستی، توسعه پایدار.
