محمدعلی فیض پور؛ ابوالفضل شاه محمدی مهرجردی
چکیده
چکیده
تقریباً در تمامی مطالعات انجام شده در حوزه مزیت نسبی مناطق، شاخص‌های عمومی مزیت نسبی مانند اشتغال، ارزش افزوده و سودآوری، مدّ نظر قرارگرفته است؛ درحالی که مطالعه مزیت نسبی مناطق، بدون در نظر گرفتن معیارهای توسعه پایدار، که عدم آلایندگی از عمده‌ترین آن محسوب می‌شود، مطالعه‌ای ناقص است. بر این اساس، مطالعه حاضر می‌کوشد با ...
بیشتر
چکیده
تقریباً در تمامی مطالعات انجام شده در حوزه مزیت نسبی مناطق، شاخص‌های عمومی مزیت نسبی مانند اشتغال، ارزش افزوده و سودآوری، مدّ نظر قرارگرفته است؛ درحالی که مطالعه مزیت نسبی مناطق، بدون در نظر گرفتن معیارهای توسعه پایدار، که عدم آلایندگی از عمده‌ترین آن محسوب می‌شود، مطالعه‌ای ناقص است. بر این اساس، مطالعه حاضر می‌کوشد با در نظر گرفتن توأمان معیارهای عمومی مزیت نسبی مناطق و نیز، معیار عدم آلایندگی به‌عنوان مبنایی اساسی برای توسعه پایدار، جایگاه و رتبه مناطق کشور را از حیث مزیت نسبی صنایع تولیدی مورد بررسی قرار دهد. برای این منظور، ابتدا صنایع تولیدی مناطق مختلف بر اساس شاخص‌های عمومی مزیت نسبی رتبه‌بندی شده و در مرحله بعد، جایگاه آن‌ها با توجه به تلفیقی از شاخص‌های عمومی مزیت نسبی و شاخص‌های آلودگی هوا ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی در بخش صنعت با استفاده از روش تاپسیس مورد توجه قرارگرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد مزیت نسبی مناطق در صنایع تولیدی با و بدون در نظر گرفتن شاخص‌های توسعه پایدار از یکدیگر کاملاً متمایز است و ازاین‌رو و نیز از حیث سیاست‌گذاری، مزیت‌های نسبی مناطق بدون در نظر گرفتن معیارهای پایداری راهنمای مناسبی برای سرمایه‌گذاری‌های صنعتی نخواهد بود.
کلیدواژه‌ها: آلودگی هوا، توسعه پایدار، صنایع تولیدی ایران، مزیت نسبی.
طبقه‌بندی JEL : Q01، L52، Q56، Q53
محمد قربانی؛ علی فیروززارع
چکیده
چکیده
در این پژوهش، تلاش شده است با استفاده از داده‌های مقطع زمانی جمع آوری شده از طریق پیمایش میدانی در سال 1384 در مشهد و به‌کارگیری رهیافت ارزش‌گذاری مشروط و الگوی توبیت، ارزش آلودگی هوای مشهد و عوامل مؤثر بر تمایل به پرداخت افراد تعیین شود. نتایج نشان داد ارزش کل آلودگی هوا در منطقه پرآلوده مشهد برابر 7134146560 ریال و در منطقه متوسط ...
بیشتر
چکیده
در این پژوهش، تلاش شده است با استفاده از داده‌های مقطع زمانی جمع آوری شده از طریق پیمایش میدانی در سال 1384 در مشهد و به‌کارگیری رهیافت ارزش‌گذاری مشروط و الگوی توبیت، ارزش آلودگی هوای مشهد و عوامل مؤثر بر تمایل به پرداخت افراد تعیین شود. نتایج نشان داد ارزش کل آلودگی هوا در منطقه پرآلوده مشهد برابر 7134146560 ریال و در منطقه متوسط آلوده برابر 5242428950 ریال است و در مجموع بهبود وضعیت آلودگی هوای مشهد از دیدگاه شهروندان ارزشی معادل 12376575510 ریال دارد. همچنین بر اساس یافتههای این پژوهش، متغیرهای میزان تحصیلات، درآمد خانوار، داشتن خودرو، سن، نوع منطقه محل سکونت و داشتن فرزند متغیرهایی هستند که از نظر آماری بر میزان تمایل به پرداخت افراد تأثیرگذارند.
طبقه‌بندی JEL: Q53,Q52,Q58.C42
کلید واژهها: ارزش‌گذاری مشروط، آلودگی هوا، الگوی توبیت، مشهد
